Ζύγι

Δεν υπάρχει χρόνος... μονάχα η ανάσα μας
απόψε που σε κερδίζουν τα ρολόγια
οι χίμαιρες χειμάζουν βολεμένες μέσα μας
κι έτσι μας μένουνε τα λόγια, μόνο λόγια...

Στο ζάρι έπαιξες το σήμερα του χτες σου
χάνεις κερδίζεις θες να ξέρεις που πατάς
παζάρι έκανες το αύριο της ζωής σου
μα στ' όνειρα σου θα 'σαι πάντοτε φυγάς

βουβής ημέρας φυλακή, κλειστή τροχιά
θρόνος της θλίψης το έπαθλο κι η αμοιβή σου
μα δεν υπάρχει κορυφή στη σιγουριά
χωρίς βουτιά δεν κάνεις ρούπι απ το κλουβί σου

Βρεγμένος δρόμος και τα φώτα μοιάζουν σκέψεις
σαν αποτσίγαρα ματώνουν στη νυχτιά
βλέπεις κι ακούς μα δεν αρκεί για να πιστέψεις
το βήμα αργό από κρυφή λαβωματιά

Στο ζύγι κλέψαν οι Θεοί και δε χαρίστηκαν
μα σαν τα μέτρησαν σωστά με ζύγι λάθος
μπερδέψαν τη μεριά κι έτσι γελάστηκαν
γιατί αφήσανε στον άνθρωπο το πάθος...

Χαρταετοί

Φοβάμαι ήρθε το πρωί
φοβάμαι ήρθε η στιγμή
που ένα πως κι ένα γιατί
για μας τους δύο

άνοιξαν πόρτα στη σιωπή
κι η μοναξιά μας η βραχνή
σα μοιρολόι σε γιορτή
έφερε κρύο

και μείς οι δυό να πούμε τι
μείναν τα λόγια στο χαρτί
στα σύρματα χαρταετοί
χωρίς αντίο

και μείς οι δυό να πούμε τι
ήμασταν πάντα δυνατοί
στα σίδερα χαρταετοί
χωρίς αντίο

Κάποιοι απέναντι ανοίγουνε ρολά
και κάποιοι άλλοι βήμα ανοίγουνε και μόνο
σε ένα στενό, σπασμένα τζάμια και θολά
μάτια υγρά, κοιτούν κλεφτά και παίρνουν δρόμο