Περιάνθιο

Το φόρεμα σου το λευκό
άνθιζε στη μουντή πλατεία
γέμιζες γέλια και αστεία
Μάϊος θα 'τανε θαρρώ
Μάϊος ήτανε θαρρώ,
που άνθισες τη μικρή πλατεία
με το κρινένιο σου
με το κρινένιο σου λευκό...

Ύστερα πια με τον καιρό
ξανανταμώσαμε δυο ξένοι
μοίρα, ποιος να το περιμένει
να 'χουν οι ανθρώποι ριζικό
να 'χουν οι ανθρώποι ριζικό,
που στο χαμό τους να τους δένει
η αγάπη, αγάπη πάντα μένει...

Το νυφικό σου το λευκό
περνά απόψε απ την πλατεία
όλο πειράγματα κι αστεία
και συχαρίκια στο γαμπρό
και συχαρίκια στο γαμπρό,
που άνθιζες στη μικρή πλατεία
κι ευώδιαζες βασιλικό
μες το κρινένιο σου
μες το κρινένιο σου λευκό...