Λαβύρινθος

Θάνατος πριν από κάθε άλλον
δεν μπορεί παρά να είναι εκείνος
ο μαραμένος κρίνος
ίδιας ζωής και όμοιας της επανάληψης
της ίδιας της ζωής των άλλων
μια βολική συναλλαγή ανταλλαγή κατάθεσης κι ανάληψης

Λαβύρινθος λοιπόν πριν από κάθε άλλον
δεν μπορεί παρά να είναι ο κύκλος...
αυτός ο περιλαίμιος βραχνάς
ο σκουριασμένος σου χαλκάς
στην βέρα αλυσίδα κρίκος της γαμημένης σου ζωής
ο μολυβένιος τίτλος… μαρκίζα-λεζάντα-περιβάλλον
πέφτει βαρύς ο Μίτος  σα δε βαστάς
για να σηκώσεις ή να σηκωθείς

Μινώταυρος λοιπόν δεν ήταν
κι ούτε θα είναι του κορμιού ο θάνατος
μα αυτός του είναι,
ανούσια ζωή στο θεαθήναι που καταβρόχθισαν στάχτη και χώμα
της θνητής στιγμής τα ανόσια
πριν  καν τολμήσεις να γευτείς
να ερωτευτείς συμπόσια το τι σημαίνει αθάνατος
ψυχή τε και σώμα, διαδρομής ουσία,
μέσα στο ατλάζι, με νέκταρ και αμβροσία
και φτύσιμο μέσα στο στόμα…
ρε δίδαγμα η λευτεριά δε λογαριάζει
κι ας της ταιριάζει μονάχα ο γκρεμός
δεν ήταν εκείνος ο εχθρός μα το ίδιο βήμα σου
και κείνος ο γερο-Θησέας αντικατοπτρισμός
κλειστός, παλιός, κακός λογαριασμός
κείνο τ’ αντάρτικο μαντήλι κι ένα καντήλι πυρετός
ό,τι θα μείνει πάνω στο μνήμα σου.