Σκάρτο Φινάλε

Ώρα για την μοιραία διαδρομή...
Ώρα να κλείσει η γιορτή...
σαν μια μεγάλη εκδρομή...
που δεν τελειώνει...

Ήταν που ζήσαμε πολύ...
πρώτη πηγή... στερνή πληγή...
βλάβη σε ανήκεστη ψυχή...
που δεν μερώνει...

Ήταν που δώσαμε πολύ...
ξόδι... και ξύδι... και φιλί...
χρώμα στου κόσμου το γιατί...
σαν ξημερώνει...

Δάκρυ φευγάτο στην στροφή...
φρένο και γκάζι και κραυγή...
Σκάρτο φινάλε την αυγή...
Σάλτο Μορτάλε...

Παγκόσμιος Ιστός

Άδειες καρδιές στο πουθενά...
βουλιάζουν...
με της σειρήνας τη βοή...
και της σιγής τα άδεια μάτια...
σε άδεια δωμάτια... στης μοναξιάς...
την αντιπαροχή...

Χορτάτες... την πρώτη δίψα
νοσταλγούν...
και την πληγή να νιώσουν...
ψάχνουν... ψάχνουν...
ψάχνουν αθώους παραβάτες...
στο χωνευτήρι των ψυχών...
στο πατητήρι των κορμιών...
της ανθρωπιάς... τους ακροβάτες...
της γαϊδουριάς τους κτηνοβάτες...

Πυγολαμπίδες

Άκουσε με... στο στήθος έφερε η βροχή...
μια τρυφερή νοσταλγία...
κρυφή κι αγαπημένη πληγή...
μέσα στου χρόνου τα κρύα...

Άκουσε με... με γλώσσα ψυχής...
είχα καιρό να μιλήσω...
ήταν τα λόγια γιορντάνι σιγής...
ίσκιος που τρόμαζε στο γιοφύρι του ίσως...

Άκουσε με... γυρνά και πάλι ο κύκλος...
πεταλούδες στιγμές... η επανάληψη κήπος...
στροβιλίζονται δες, του αβέβαιου τίτλος...
πυγολαμπίδες αχνές τα γιατί και τα μήπως...

Φίλησε με... γυρίζω στο χτες...
κι είχα καιρό αυτό να το ζήσω...
είν' η αγάπη γιρλάντες τρελλές...
Μαινάδων θίασος... χορός Διονύσων...