Εντοιχισμένο τέλος

Η φλογισμένη κόμη έγινε χρυσές κλωστές...

κλωστές λαβές... 

κι η λάβα η ματιά στο χθες επέτρωσε

πηγή χαράς πια κι αιδοίο 

της αποπτύστου δρόσου παροδικό πεδίο και ρεματιά

Κείνο τ' αντάρτικο κορμί 

τ' ανταρκτικό από βασάλτη αχαρτογράφητο

με μέλι πια σερβίρεται βασιλικό 

χαμόγελο βαλσαμωτό μπαλσάμικο

Της Ιεριχούς Αλήθεια Σάλπιγγα 

Ρόδον Ιερό και Ιέρεια κραυγή από ατόφιο κεραυνό, 

στα καραόκε αποστομώθηκες κι εξαργυρώθηκες σε γέλια κάλπικα, 

όνειρα για ηλίθια ζωή ανέμελη στα παραμύθια με τέλος αίσιο, 

τι πιότερα απαίσιο! Να γίνει η Θύελλα, η Μαύρη η Βοή, 

μια μέρα βαρετή κι αβάσταχτα ανέφελη 

και η οργή η ρέμπελη  απ' τα βαριά απτάλικα, μια πόζα μαριονέτα 

δυό κουδουνίστρες, ένα νανούρισμα και μια θηλή.

Τι φρίκη Τι φρίκη! Τι φρίκη καταδίκη! Αντί για Ήττα... αυτή η νίκη... 

ζωής με πληρωμένο νοίκι, καφέ βραστό και άπλυτα στο νεροχύτη.