Πύρδροσος

Τούτοι οι φάροι που στέκονται μόνοι κι ανεκπλήρωτοι έρωτες των μονίμων αγνώστων
μονοπάτια και φως στην αγκαλιά της αβύσσου που ψηλαφίζουν τυφλά την υφή των ορίων
θα αθιβολούνε για πάντα τις ψυχές που ξεσύραν... πάνω στων βράχων τις αλισάχνες δακρύων...

Τούτη η αλμύρα θα φωλιάζει για πάντα στα μάτια των δαιμόνων εκείνων που εξαγνίσαν το Νόστο
με κανόνα, διαβήτη και σελίδες λευκές, πεταλούδες νεκρεές στων γκρεμών τις ρυτίδες ουλές
που αδειάσαν το βλέμμα τους σε φοιτητικές σπουδές και πανεπιστημιακές σπονδές περιθωρίων...

Θυμάμαι ακόμα τις αυλές... τις οργωμένες των εργατών φωλιές, τις φαγωμένες από τα ζιζάνια πέτρες
την ζωή και το τραγούδι να φυτρώνει στα κρυφά σε μια χούφτα χώμα κι αμαρτία πλάϊ στους φράχτες
πάνω στους πάγκους το θίασο των παρανόμων, τους φτωχοδιάβολους, τους σαλτιμπάγκους και τους κράχτες...
όλοι ένα κουβάρι, ρυάκι που φουσκώνει τα μπαζωμένα ρέματα και μαζί τους τη δυσωδία των νεκρεών νόμων.

Θυμάμαι τον λιθοβολισμό των ματιών που σηκώθηκαν, τη σφαγή των κορμιών που γυμνώθηκαν,
τον ακρωτηριασμό των χειρών που απλώθηκαν, τον στραγγαλισμό των φωνών που υψώθηκαν
τούτος ο κόσμος στήνει ανδριάντες στους νέους του χτες και ικριώματα στους νέους του σήμερα
σε μαθαίνουν να φταίς αν δεν τραβάς ίσιες γραμμές και με καμώματα να μη χωράς μέσα στα ήμερα

Θυμάμαι ακόμα το αριστούργημα της στιγμής της κορύφωσης, της νιότης που αγγίζει τα αστέρια
θωπεύοντας τα χωρίς να μουτζουρώνει τη λάμψη τους με τριγωνομετρίες, τηλεσκόπια και λεξικά...
γιατί έμαθε να τα γιορτάζει πάνω σε χείλη και μαλλιά λυτά με ανάσες λαχανιασμένες κι εφήμερες
χτενίζοντας με πύρδροσες ασυμμετρίες του Χάους τα νυχτέρια πάνω στου Έρωτα τ' αναφιλητά

Δεν υπάρχουν απλές αλήθειες, ψιθύριζε από παιδί η Ιφιγένεια μπροστά στης τρικυμιάς το σάλο...
κι αυτός σαν την αντάμωνε στου τζελάτη σιμά, της ανταπάνταε σεμνά, κύματα είμαι, κόρη, τίποτ' άλλο
Δεν υπάρχουν αλήθειες! ούρλιαξε κι η Κλυταιμνήστρα στο βωμό της μπροστά, των παθών των αγίων...
Οι κανόνες είναι όπιο για το μυαλό, ξύδι για την καρδιά και βάλσαμο για την ψυχή των αγρίων

---
Ζωή μας εδόθη και θάνατος μαζί, πάθος μας εδόθη μαζί και επιλογή