Αλήτης

θα λες πως ζεις για όσο ακόμη θα μπορεί να σε μαγεύει ένα λουλούδι,
για όσο ακόμη το γέλιο ενός παιδιού θα γίνεται αρκετό να σε γιατρεύει,
για όσο ακόμη ποτήρι θα 'σαι για ένα μεθύσι που μια ζωή θα σε γυρεύει
για όσο ακόμη στα χείλη αναβλύζεις το τραγούδι

θα λες πως ζεις για όσο ακόμα συλλαβίζεσαι στα τάστα μιας κιθάρας
για όσο ακόμη το φιλαράκι στη γωνιά θα κοντοστέκεται να περιμένει...
εσένα... κι ας έχεις φύγει από παντού...
για όσο ακόμη με το γέλιο σου, μες τις καρδιές θα παραμένεις...
όσων σε άγγιξαν... κι ας σε έχουν σβήσει προ πολλού...
για όσο ακόμη σε φωνάζουνε αλήτη της πεντάρας

για όσο ακόμη παζαρεύεις το τελευταίο χαρτονόμισμα
για ένα της φιογκάκι
για όσο ποντάρεις στη ζωή, έχεις δεν έχεις...
για όσο Ιθάκη δεν πατάς και ας μην απέχεις...
παρά ένα βήμα...
για όσο ακόμη χωρίς μιλιά θα καταφέρνεις να μιλάς...
μέσα στο ποίημα...
για όσο στο βούρκο θα αντέχεις να βουτάς
για ένα φιλάκι...