Αφύλακτος Διάβασις

και ξαφνικά φίλιωσα με τις μνήμες...
αγάπησα την πικρή τους γεύση...
τη στυφή γνώση του ανέλπιδου...
την ηδεία ελπίδα του ανέφικτου...
την υφάλμυρη μονιμότητα του εφήμερου...
το άψινθο φιλί που δε λογιάστηκε ποτέ για τελευταίο, το αψύ στερνό ξελόγιασμα...
το αηδές τρίτο λάλημα του αλέκτορος...
θαρρώ ακούω ξανα εκείνο τον χτύπο...
εκείνον τον χτύπο... νά 'ταν στην πόρτα η" στην καρδιά; Αυτό ποτέ δε θα το μάθω...

-
Η μόνη γεύση του Έρωτα είναι η δίψα...