Πολιορκία

Αχ βρε ζωή ταλαίπωρη...
μας ζώσανε οι έμποροι και ζούμε ξαπλωμένοι
σε μιαν αυλή κλεμμένη από το χτες
και από το σήμερα κρυμμένη...
την ειμαρμένη μας απ έξω δες...
οχυρωμένοι,
πυροβολούν οι εύποροι κι οι άλλοι βολεμένοι...

Αχ βρε ζωή μετέωρη...
μας ζει η στιγμή η έωλη και όχι η μετρημένη...
μα η απ τις άκρες των ματιών μας βουτηγμένη...
στα δάκρυα και τις αφές η αφημένη...
η τετηγμένη στων χειλιών σου πάνω τις ραφές...
εκεί! Εκεί!
Εκεί βαστάμε ακόμη τις γραμμές, ταμπουρωμένοι!

Αχ βρε ζωή γραμμένη...
με συρραφές και με ανόητες επιγραφές
σφυροκοπούν οι εκτυπωτές, αντιγραφές...
πλαστογραφούν των ροζιασμένων πια δακτύλων τις βαφές...
τα γέλια και τα κλάματα στις παιδικές μας τις χαρές...
και μείς δώστου εκεί...
αμετανόητοι...
σε μία πράξη ερωτικώς κυκλωτική κι αδιανόητη,
να 'νταλλάσουμε εχθρούς για εραστές
με αποδείξεις τρανταχτές...
για δύσπιστους, ειρωνικούς ρεαλιστές...
ώρες στον τοίχο κολλημένοι και πυροβολημένοι...
και μεθυσμένοι με δόσεις αξιών
κι υποταγών επιταγές κι εκπτώσεις
σωθήκανε οι σφαίρες μας, οι τσέπες τους, μα όχι κι οι ζωές...

"στερνή μου σφαίρα... να σ' είχα τώρα..."