Αλγέρι

Γαλαζοβένετο μετάξι στα μαλλιά…
πουλί που απ τη φωλιά του θα πετάξει
ασκέρι των ανέμων τα φιλιά
στον κόρφο φυλαχτό τα χω φυλάξει…

Γαλαζοβένετο μετάξι τρυφερά
η καταιγίδα τα πανιά έχει ρημάξει
πλάστηκα να ονειρεύομαι με τα φτερά
κι όχι με την πλάστιγγα και με την τάξη

Γαλαζοβένετη ανέμιζες κρυφά
για χρόνια στο Αλγέρι μπαϊράκι
κατάσαρκα με τύλιγες αντάρτικη θηλειά
μαζί σου με έσερνες σε βρώμικο σοκάκι

Γαλαζοβένετο μετάξι μια βραδιά
που λόγιασες τον πόλεμο για ειρήνη
θέριεψε φλόγα μέσα σου για λευτεριά
καπνός και στάχτη έγινες σ’ ανίερο καμίνι

Λεμονανθοί οι λέξεις σου, κυλούσανε στο χώμα και το αγέρι ευώδιαζε και ευωδιάζει ακόμα