Ερωτευμένοι Πυρομανείς

Μ' αγάπησαν όσοι δεν μπόρεσαν ποτέ τους να θερίσουν
μα κι όσοι έσπειραν για να θερίσουν άλλοι κι αυτοί μ' αγάπησαν...
όσοι χορέψαν στη βροχή κι όσοι βραχήκανε τα δάκρυα τους
κείνοι που εγύρεψαν τον κόσμο για να αλλάξουν κι όσοι απ' αυτούς
στο τέλος γύρισαν υποταγμένοι να αλλάξουνε καθρέφτες,
Θεοί και ημίθεοι τρελλοί και λογικοί και κλέφτες μονάχοι, μοναχοί
σε μένα βασιστήκαν, όνειρα που ανάψανε κι όνειρα που σβηστήκαν
ατσάλια υγρά μες απ' τη μήτρα τη σκληρή, καλουπωμένα βγήκαν,
Μα κι όσοι δεν μπόραγαν ποτέ να ξεδιψάσουν μ' ένα και μοναδικό
φιλί και τη δροσιά του μίσησαν και τούτοι δω μ' αγάπησαν
ερωτευμένοι και πυρομανείς κι αχόρταγοι για φλόγες ναυαγοί,
εμένα πρωταγάπησαν για μένα προδοθήκαν.

Μα πιότερο μ' αγάπησε εκείνος και εκείνη... της μοναξιάς οι κρίνοι
που ατόφια με μετάλαβαν στα παγωμένα χείλη και πήρανε στο στόμα
μιαν αστραπή ακόμα, φονική, Δαγκωματιά Βασιλική και γίνανε αρένα...
δυο κορμιά σε μια πληγή και ένα σώμα, για να καούν και τα χλωρά και τα ξερά, να μείνει μόνο έρημη γη και μαύρο χώμα,
μετά από μένα...